Wat hebben we allemaal beleefd deze week in Zwitserland!

Maandag zaten we in de lift met de juf van Bart zijn groepje, dezelfde als vorig jaar dus dat was erg fijn voor Bart. Het was boven wel even wachten omdat we vroeg in de Gondel moesten (ze maakten een verdeling voor de rolstoelers zodat de Gondel niet te vaak hoefde te stoppen) maar zo had hij wel wat tijd om kennis te maken met zijn nieuwe begeleidster. Gelukkig was de klik er bijna gelijk tussen die 2 en werd er al snel een sneeuwballen gevecht gehouden.

Eenmaal in de zitski opweg naar de pannekoekenlift (sleeplift) gaf Bart toch pijn aan in zijn rechterbeen. Gelukkig was er iemand die veel verstand heeft van protheses die even mee wou kijken en die bedacht dat Bart iets omhoog kwam met zijn been uit de prothese zodat deze niet vastgeklikt zat maar hij wel de steun had van de prothese, misschien wel zou kunnen werken. En gelukkig voelde dat inderdaad fijn voor Bart en kon het skiën met skikrukken beginnen. De eerste dag rustig aan aan elkaar wennen en weer even oefenen. Na 2 uurtjes les een uurtje pauze om te eten, drinken en plassen om daarna nog 2 uurtjes te gaan zitskiën.

Daarna was de opening van deze week en de groepsfoto. Dit kon weer lekker buiten want het weer zat ons goed mee.

Daarna naar beneden om even uit te rusten en om te kleden voor de kaasfondue. Bart heeft genoten van het Stokbrood (zonder kaas) en gezellig gekletst met 2 meiden die ook in het hotel slapen en waarvan 1 bij hem in het skigroepje zit.

En ik kon gezellig kletsen met andere deelnemers en Bart zijn begeleidster en haar man.

Dinsdag mochten we een half uurtje later de gondel wat fijn was voor Bart zodat hij wat minder lang hoefde te wachten.

Vandaag gingen ze wel naar de hoge berg zoals Bart hem noemt en dit vond hij niet echt leuk. In overleg met elkaar hebben we wel doorgezet omdat er ook het idee was dat er angst bij zat omdat hij daar vorig jaar zo’n pijn kreeg bij zijn rechterprothese.

Aan het eind van deze middag waren er husky’s en die mochten ze ook aaien.

Hij had nu toch wat pijn aan zijn armen van de krukken dus hier had de materialen man een oplossing voor door een stukje rubber te doen op de rand. En omdat het ook wel hard werken is met de skikrukken en zijn armen er moe van werden hebben we met elkaar afgesproken dat hij vanaf nu de ochtend met krukken skiet en in de middag mag kiezen of hij ze wel of niet wil.

De dag begin met zon maar in de middag toch wat lichte sneeuw.

Na het huskyknuffelen lekker naar het hotel om even uit te rusten en daarna weer naar de winkel gegaan om broodjes te halen en drinken. We hadden tussen de middag warm gegeten in het restaurant bij de plek waarvan ze vertrekken.

Toen we terug kwamen zaten de andere 3 kinderen ook met hun ouders beneden een broodje te eten dus zijn we daar gezellig bij gaan zitten. Wat een leuke klik hadden ze al snel met zijn 4en. Daarna door met zijn allen naar de kinderbingo en met wat hulp van 1 uit het groepje hadden ze uiteindelijk alle 4 bingo . Daarna lekker naar bed.

Woensdag mochten we een uurtje langer slapen want alles was een uurtje later deze dag omdat we deze avond op de berg bleven voor de Mentelity under the stars. Vorig jaar was dat zo’n mooie avond dat we ons nu ook weer aangemeld hadden.

Bart gaf wel aan meer pijn te hebben in zijn benen, met name bij zijn knieholtes, maar gelukkig was er een materialen man mee die zo fantastisch meedenkt waardoor ook hier een oplossing voor werd gevonden.

Woensdagmiddag gingen ze ook weer naar de hoge berg en was het weer huilen bij Bart. Ik ging dit keer mee in de Gondel en onderweg hebben we hem er niet meer over gehoord en ging hij grapjes maken en spelletjes doen. Oh ja mama plagen is ook leuk als ze hoogtevrees heeft .

Na het skiën konden de kinderen hun helm pimpen wat een leuke bezigheid was tot het eten. Na het eten mochten degene die weer meededen met de tocht zich klaar maken dus ook Bart weer in de zitski en ging de fakkeltocht beginnen. Wat was dit weer mooi en bijzonder, een groep deelnemers, begeleiders en familieleden kwamen in formatie naar beneden, daarna ook nog mensen die daar op de berg werken, er was vuurwerk, paragliders met lichtjes en nog meer bijzondere dingen. Daarna ging de tocht verder tot het middenstation en konden de zitskiërs ook aansluiten waarna ze allemaal weer naar boven kwamen met de gondel. Bart heeft er weer van genoten. Daarna gauw naar bed want donderdag was het weer om 9 uur bij de Gondel staan.

Donderdag zijn ze wel 4x de hoge berg opgegaan en vanaf deze dag vind Bart het ook niet meer erg en begint hij het zelfs leuk te vinden om hiervan af te skiën. Er zijn vanaf dat punt 2 routes en hij kan ook benoemen welke dan het lekkerste skiet en waarom. Ik heb met een paar ouders in de middag heerlijk bij een restaurantje daar gezeten en genoten van het prachtige uitzicht tot hun voor de 2de keer boven kwamen, nadat we ze hadden uitgezwaaid weer met de gondel naar beneden om ze daar weer op te kunnen vangen na de les.

Bart op tijd naar bed gedaan zodat hij nog wat energie heeft de laatste dag. Wel was hij erg verdrietig dat hij dan na zaterdag zijn nieuwe vriendje en vriendinnetjes moet gaan missen dus dat was even dikke tranen. Hem even getroost en daarna gezegd dat hij dan aan alle leuke dingen van deze week moest gaan denken zodat hij weer blij werd. Dit werkte gelukkig en kon hij lekker slapen.

En dan was het alweer vrijdag, de laatste dag skiën. Het was zo leuk om te zien en te horen dat Bart wel echt handig is met de skikrukken en ook goed doorheeft hoe hij ze moet inzetten tijdens het skiën, en ook het inzetten van/meewerken bij bochten (als hij de kukken niet heeft) lukt hem goed. Vandaag werd hij enthousiast van de hoge berg opgaan dus ook die angst is overwonnen .

Deze middag een uurtje korter les en ook was de slalom wedstrijd weer vandaag! Bart had er super veel zin in en ging in de ochtend wat korter met zijn krukken zodat hij die in de middag bij de slalom wel kon gebruiken. Dit jaar niet in de prijzen maar wel genoten van de race.

Toen we ’s middags weer in het hotel waren ben ik begonnen met inpakken van de tassen en Bart even lekker chillen op bed terwijl de antistoffen stonden op te warmen en de verdovende zalf kon intrekken. Daarna het pompje met de antistoffen aangesloten en ’s avonds met een groep uit eten geweest en daarna nog even naar het afsluitingsfeest. Toen snel in bed want om 5 uur ging de wekker weer om met de bus terug naar Nederland te gaan.

Zaterdag dus vroeg op, om 6 uur stonden we aan de weg klaar met onze spullen en om 6:45 was alles ingeladen en reden we weer weg uit Saas-Grund. Gelukkig was er een meneer in de bus zo lief om van plek te ruilen zodat Bart nog bij zijn vriendje en vriendinnetjes in de buurt kon zitten, zo konden ze onderweg toch nog wat kletsen en gek doen. Helaas wel even flinke file gehad maar om 22:45 waren we weer in Bilthoven waar Gerrit ons kwam ophalen. Na afscheid genomen te hebben van iedereen was Bart zo moe dat hij al snel in slaap viel onderweg naar huis. Thuis bij Gerrit op schoot verder geslapen totdat het hoognodige uitgepakt was en hij in zijn bedje kon.

Het was weer een geweldige week waarin Bart zichzelf heeft kunnen ontwikkelen, wederom grenzen heeft kunnen verleggen, leuke vriendschappen gesloten, Genoten met een hoofdletter G maar wat denk ik het allerfijnste voor hem was is dat hij gewoon even een weekje helemaal zichzelf kon zijn en hij zich niet anders heeft gevoelt.

En ik, ik heb ook genoten omdat ik steeds weer meer van de “oude” Bart terug zag (de Bart die we minder vaak zien na de laatste amputatie) die het uitgiert van het lachen omdat hij helemaal zich zelf kon zijn en zorgeloos leek!

Met deze mooie herinneringen kunnen we er weer even tegen aan!!

En Karianne Van Der Weijden en Fleur Pieterse bedankt voor de leuke gezellige week die jullie Bart gegeven hebben (samen met de anderen tuurlijk) en alle goede zorgen voor hem deze week met ruimte om te ontdekken en ontwikkelen