Toen was daar dan toch echt de datum van de volgende amputatie en helaas complicaties

De eerste dagen van november stonden in het teken van voorbereiden op de operatie.
Zo had Bart nog een afspraak op de Hoogstraat met de orthopedagoog, even naar de kapper geweest en nog wat leuke dingen gedaan.

7 November moesten we ons alweer op tijd melden in het ziekenhuis en Bart liet duidelijk weten dat hij niet zo zin had om te moeten slapen bij de slaapdokters.
Maar eenmaal op de Operatie Kamer na wat praten gaf hij zich over en ging hij heel goed en rustig slapen met het kapje.
De operatie duurde wel vrij lang vonden wij.
Bart was wel vrij veel bloed verloren en er was best al veel van het enkel gewricht verdwenen dus het was niet gek dat hij veel pijn had.
Ze hebben al het bot wat slecht was verwijderd en het bot van zijn been kunnen afsluiten met zijn hak zoals het plan ook was. Wel zitten er 2 pennen in die het bot op zijn plek houden, dit mag als het goed is na 6 weken er uit.

Na de operatie verloopt alles best goed, helemaal vergeleken met wat we gewend zijn bij Bart. Ook valt er weer genoeg te beleven in het ziekenhuis waaronder Ernst en Bobbie, Hans Kazan, Juf Roos en Sterre die op bezoek kwamen en Bart heeft Sonic aan zijn bed gehad.
De zaterdag na de operatie mag Bart al mee naar huis omdat alles goed gaat en de pijn goed onder controle is met medicatie.
Wel hebben we wat zorgen mbt het eten en drinken want dat is Bart nog slechter gaan doen na de operatie en ook heeft Bart vanaf de zondag wat verhoging.

De verhoging wordt steeds hoger en gaat over in koorts dus we nemen weer contact op met het ziekenhuis op 15 november. Die adviseert om eerst langs de huisarts te gaan om luchtweginfectie en blaasontsteking uit te sluiten. Hier kwam uiteraard niks uit en de pijn in Bart zijn been wordt in de loop van de dag ook steeds erger dus moeten we ons melden op de spoed van het UMC Utrecht.
Als ze de ontstekingswaarde in zijn bloed checken schrikken ze van hoe hoog deze is, waar ze eerst nog zeiden: als hij boven de 50 zit dan nemen we Bart op in het WKZ en gaan we morgen de wond bekijken maar hij was 200 dus Bart moest diezelfde avond nog naar de OK om de wond te bekijken.
Het pus kwam al uit de wond toen ze het gips er af haalden, ze hebben de wond schoongespoeld en opnieuw verbonden met een spalk van gips en verder verband zodat ze makkelijker de wond kunnen controleren.
Er worden meerdere bacteriën in de wond gevonden waarvan er ook al weer 1 in Bart zijn bloed was gekomen, hiervoor moet hij minimaal een week antibiotica via het infuus. Bart krijgt ketamine en morfine via het infuus en heeft nog een morfine pomp om extra morfine te kunnen toedienen, daarnaast heeft hij ook een pijnblok in zijn been en dan nog wat pijnmedicatie via tabletten/drankje om te zorgen dat hij niet te veel pijn heeft.
Tussentijds wordt de wond gecontroleerd op de gipskamer en lijkt het er op zich goed uit te zien maar zijn er wel wat zorgen om een stukje huid en als Bart de 21ste weer naar de OK gaat om een nieuw infuus te plaatsen omdat de ander gesneuveld is en Bart niet wakker geprikt wordt, besluit de orthopeed ook de wond te controleren. Er zit toch weer pus in de wond, de arts reinigt de wond weer, het is nu duidelijk dat dat stukje huis het niet gaat redden en er wordt besloten om vrijdag of maandag (afhankelijk van wanneer er weer plek is op de OK) om een V.A.C. pomp te plaatsen. Dit is een pomp waarbij er een spons op de wond ligt die afgedekt wordt met folie, op deze folie wordt de pomp aangesloten die de hele dag door vacuüm zuigt waardoor het wondvocht en pus wordt afgevoerd en het weefsel wordt gestimuleerd om opnieuw te gaan groeien.
Vrijdag de 24ste is hier gelukkig al ruimte voor, Bart krijgt deze dag ook weer een epiduraal (slangetje waardoor pijnmedicatie loopt) in zijn rug omdat hij wel vrij veel morfine en ketamine nodig had om beetje acceptabele pijn te hebben. Dit vindt hij zelf heel erg stom omdat hij dan weer een katheter moet en dat vindt hij wel echt vervelend. Ook wordt er een 2de antbiotica via het infuus gestart omdat er een bacterie gevonden is die niet goed reageert op de andere antbiotica.
Daarnaast blijkt zijn hb veel te laag, hier krijgt hij een ijzerdrankje voor en is hij ook 1,5 kilo afgevallen in 2 weken tijd dus hier wordt ook aandacht aan besteed.
Het is eigenlijk best veel weer wat er gebeurd en tegen zit, gelukkig knapt Bart verder wel weer wat op.

De laatste week van november wordt er gestart met een nieuw medicijn tegen zenuwpijn omdat Bart vooral pijnaanvallen heeft. Hij reageert hier vrij snel en goed op.
De spons wordt na een week gewisseld, de orthopeed was neutraal over de bevindingen. Het was niet slechter geworden maar ook geen vooruitgang.
Na 2 weken antibiotica via het infuus mag dit omgezet worden in pillen (want Bart wil liever geen drankjes)

Helaas krijgt Bart enorm last van angsten ’s avonds die er voor zorgen dat hij moeilijk in slaap valt. Hierom wordt gestart met clonidine, dit geeft hem wel voldoende rust om in slaap te kunnen vallen.

1 december wordt de epiduraal gestopt en na een relatief goede nacht en ochtend mag Bart 2 december weer mee naar huis.
Wel zal hij voorlopig nog wekelijks naar het WKZ moeten om de spons te wisselen en de wond te controleren.