Weer thuis maar nog wel veel ritjes naar Utrecht

Zoals het vorige stukje eindigde mocht Bart 1 december weer naar huis, met VAC pomp, een heleboel antibiotica, ijzerdrankje en veel andere medicatie.

Volgens de eerste planning had Bart op donderdag naar het ziekenhuis gemoeten voor de spons wissel van de VAC en schoonmaken vd wond. Echter waren ze bij het maken van de planning vergeten dat Bart geen infuus heeft en deze ook niet zomaar te plaatsen is ivm prikangst en moeilijker te prikken (normaal doen ze prikken met echo en onder lachgassedatie) Hierdoor kon hij dus niet op het sedatieprogramma en hebben ze hem op het spoedprogramma van de woensdag gezet.
Helaas was die lijst vrij groot waardoor Bart uiteindelijk pas na 19.30 richting OK kon terwijl we om 10.30 uur al in het ziekenhuis waren.
En omdat de dagbehandeling, waar we die dag waren, om 17 uur sluit mochten we eind van  de middag weer naar Schildpad, hier kreeg hij zijn vertrouwde kamertje weer.

Gelukkig zag de wond er al wel beter uit, wel moest er nog wat weggehaald worden, ook kon 1 vd pinnen er uit. Helaas kreeg Bart wel veel pijn na de ingreep dus heeft hij extra medicatie gehad waardoor we ook langer op de recovery moesten blijven, dat werd dus een latertje voordat we naar huis konden.
We hebben hierdoor maar de vraag gesteld of het niet een optie zou zijn dat Bart een Picc-Lijn zou krijgen (dit is een infuus die in een ader (meestal in de bovenarm) wordt ingebracht en die door die ader tot vlak bij het hart loopt, ook is er een gedeelte van het infuus buiten het lichaam. Een Picc-Lijn kan langere tijd blijven zitten. Wel moet deze wekelijks verzorgd worden door een verpleegkundige.
De artsen vonden dit een goed idee alleen was er niemand aanwezig die dit kan plaatsen toen Bart naar de OK ging, dit gingen ze dus een week later, bij de volgende controle plaatsen.

Bart kan gelukkig vanaf half maart weer een beetje beginnen met opbouwen op school, hij begint met kort aanwezig zijn in de middagen. Ook kan hij met zijn klas mee naar de ijsbaan in Ermelo en mag hij met zijn rolstoel het ijs op.

Eind december zijn we helaas nog niet veel verder ondanks de wekelijkse bezoekjes aan het WKZ voor de wondverzorging en sponswissels. De wond is wel schoon en goed doorbloed maar het wil niet verder herstellen. Hierdoor bestaat er een kans dat ze toch nog een stukje extra bot er tussenuit moeten halen.
Ook de laatste pin kan er nog niet uit omdat er nog speling zit op het bot.

De pijn en angsten worden wel minder dus dat is erg positief. De clonidine is er weer af en ook de tramadol is al verminderd.

En voor de kerstvakantie lukt het Bart om halve dagen naar school te gaan en is hij ook bij de kerstviering geweest.

Op 17 december had Bart de passing voor een zitski want hij gaat, als alles goed mag verlopen, in Maart skiën in de zitski. Dat was spannend maar tegelijkertijd ook leuk omdat het iets fijns is om naar uit te kunnen kijken.

Bart geniet van de kerstdagen en alle gezelligheid deze tijd en oud en nieuw waren een feestje voor hem.
De bingo die o.a. 29-12 voor hem werd georganiseerd in Putten heeft hij wel overgeslagen want dat werd te laat.
Bart zijn moeder was daar wel heen en wat een geweldige avond was dat, om over het bedrag wat opgehaald is maar niet te spreken…. Ruim 18.000. Bizar gewoon, we hebben de ogen niet droog gehouden.

En toen was er alweer een jaar voorbij.